Ik was kapot, want ik lag al twee nachten wakker. Of nou ja, ‘liggen’ was juist iets wat ik niet meer kon. Zitten en staan: dat ging. Liggen: onmogelijk. Naar rechts kijken: onmogelijk. Mijn nek deed ongelofelijk zeer. En zodra ik op een bepaald plekje duwde, ging ik door de grond van de enorme, stekende pijn die doorstraalde naar mijn hoofd en schouder.
En dat allemaal dankzij de massage in Shenzhen! Zoals ik al schreef: ik ben geen fan van massages. Met als paradoxaal gevolg dat ik verschrikkelijk gespannen de zogenaamd ontspannende behandeling onderging, en er kennelijk een self-fulfilling prophecy in werking trad: ‘dit gaat pijn doen, dit gaat pijn doen, dit gaat pijn doen!’ En pijn deed het, gruwelijke pijn. Manlief belde na de twee doorwaakte nachten een huisarts en ik kon zonder problemen dezelfde ochtend nog terecht. Dezelfde ochtend! We dachten eerst dat we het niet goed begrepen, maar het was echt waar.
Met Nederlandse artsen heb ik een paar vervelende ervaringen. Meer dan eens ben ik weggestuurd met het advies ‘neem maar een paracetamolletje’. Ik probeerde ze heus wel duidelijk te maken dat de klacht in kwestie niet zomaar zou verdwijnen en achteraf kreeg ik helaas gelijk. Een keer werd een specialist waar ik uiteindelijk dan toch naar toe mocht zelfs boos op mij, omdat ik niet ‘eerder was gekomen’! Ik snap dat het voor artsen lastig is om te bepalen hoe serieus een klacht is, maar ik weet van mezelf: ik ben geen watje. Tegen de tijd dat ik naar de dokter ga, is er écht wat aan de hand. Het is vreselijk frustrerend als je dan niet serieus genomen wordt.
Even terug naar Hong Kong, de omgekeerde wereld. Wat een pillenpoppers! Ik kreeg van de aardige dokter, die ook nog eens ruim de tijd voor me nam, een pijnstiller/spierverslapper, slaapmiddel en fysiotherapie voorgeschreven. De medicijnen hoefde ik niet op te halen bij een apotheek, ik kreeg ze direct mee. De fysiotherapie was in hetzelfde gebouw, en ook daar kon ik direct terecht. Na twee sessies had de fysiotherapeute de wervel die vast zat weer los gekregen en was ik weer helemaal het vrouwtje. Hoera, ik hou van Hong Kong!
Nu heb ik wel een hele berg pillen over. Maar dat is niet erg, want die kan ik mooi verkopen om de enorme doktersrekeningen van te betalen.
Joy-Gin!
Wytske